| Emanullah |
Ar. |
Erkek |
Allahın güvendiği kişi.
|
| Embiya |
Ar. |
Erkek |
bk. Enbiya
|
| Emcet |
Ar. |
Erkek |
Çok şerefli, onurlu.
|
| Emet |
Ar. |
Erkek |
Son, sonuç.
|
| Emin |
Ar. |
Erkek |
1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.
|
| Emir |
Ar. |
Erkek |
1. Buyruk, komut. 2. Bir kavim, aşiret veya ülkenin başı. 3. Prens, şehzade.
|
| Emrah |
Ar. |
Erkek |
1. Saz çalıp oynayan. 2. Erzurum'da doğmuş ünlü bir halk ozanı.
|
| Emran |
Ar. |
Erkek |
Kürkler, hayvan derileri.
|
| Emri |
Ar. |
Erkek |
Emirle ilgili.
|
| Emrullah |
Ar. |
Erkek |
Allah buyruğu
|
| Emsal |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Eşler, benzerler, yaşıtlar. 2. Örnek.
|
| Enbiya |
Ar. |
Erkek |
Peygamberler.
|
| Ender |
Ar. |
Kız/Erkek |
Çok az, çok seyrek, az bulunan.
|
| Enes |
Ar. |
Erkek |
Soylu Arap atı, küheylan.
|
| Enfal |
Ar. |
Erkek |
1. Kur'an-ı Kerim'de bir surenin adı. 2. Düşmandan alınan mallar, ganimetler.
|
| Enhar |
Ar. |
Erkek |
Irmaklar, çaylar.
|