| Nur |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Aydınlık, ışık, parıltı. 2. Tanrısal bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık. 3. Kur´an-ı Kerim.
|
| Nural |
T.+Ar. |
Kız/Erkek |
"Aydınlık, ışık al" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Nurâlem |
Ar. |
Kız |
Evreni, âlemi aydınlatan ışık.
|
| Nuran |
Ar. |
Kız |
Nurlu, ışıklı, aydınlık.
|
| Nuray |
T.+Ar. |
Kız/Erkek |
Ayın parlaklığı, ay ışığı.
|
| Nurbanu |
T.+Ar. |
Kız |
Işık saçan, aydınlık yüzlü, nur yüzlü kadın, hanım.
|
| Nurben |
T.+Ar. |
Kız |
"Nurluyum, ışık saçıyorum" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Nurbige |
T.+Ar. |
Kız |
Güzel, parlak kadın.
|
| Nurcan |
Ar.+Far. |
Kız/Erkek |
Nurlu, ışıklı, aydın kimse.
|
| Nurcihan |
Ar.+Far. |
Kız/Erkek |
Dünyayı aydınlatan nur, âlemin, dünyanın ışığı.
|
| Nurçin |
Ar.+Far. |
Kız |
Nur toplayan, ışık derleyen.
|
| Nurdağ |
T.+Ar. |
Kız/Erkek |
Aydınlığı dağlara vuran.
|
| Nurdal |
T.+Ar. |
Kız/Erkek |
Aydınlık, parlak bir soydan gelen.
|
| Nurdan |
T.+Ar. |
Kız/Erkek |
Işıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak.
|
| Nurdanay |
T.+Ar. |
Kız |
Çok ışıklı, çok parlak.
|
| Nurdane |
Ar.+Far. |
Kız |
Nur tanesi.
|