| Çelikkan |
T. |
Erkek |
Güçlü soydan gelen kimse.
|
| Devlettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin mutluluğu, uğuru, büyüklüğü.
|
| Erginay |
T. |
Erkek |
Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
|
| Girgin |
T. |
Erkek |
Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan.
|
| Güntürkün |
T. |
Erkek |
"Aydınlık ve ışık saçmak Türk'e yakışır" anlamında kulanılan bir ad.
|
| İmdat |
Ar. |
Erkek |
1. Tehlikede veya güç durumda olana yapılan yardım. 2. Yardım için gelen kuvvet.
|
| Kargınalp |
T. |
Erkek |
Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
|
| Konak |
T. |
Erkek |
1. Konuk, misafir. 2. Konuk olunan yer.
|
| Muhtar |
Ar. |
Erkek |
1. Seçilmiş, seçkin. 2. Davranışlarında özgür olan, dilediğini yapan. 3. Köy ya da mahalle işlerine bakmak için halkın seçtiği kimse.
|
| Nuyan |
Moğ. |
Erkek |
bk. Noyan
|
| Oyhan |
T. |
Erkek |
Görüş, düşünce sahibi hükümdar.
|
| Özgenay |
T. |
Erkek |
Özü geniş, rahat, sakin kimse.
|
| Semender |
Far. |
Erkek |
1. İran mitolojisine göre ateşten yaratılan ve ateşle yaşayan hayvan. 2. Uzun gövdeli dört bacaklı, kuyruklu kertenkeleye benzeyen bir hayvan.
|
| Şehadet |
Ar. |
Erkek |
1. Tanıklık, şahitlik. 2. Bir şeyin doğruluğuna inanma. 3. Yüce bir ülkü uğrunda ölme, şehitlik. 4. İşaret, iz.
|
| Tanla |
T. |
Erkek |
Şafak.
|
| Tutuk |
T. |
Erkek |
1. Akıcı, rahat konuşamayan.2. Eski işlevini göremez duruma gelmiş. 3. Kısılmış, tutulmuş, kesik. 4. Kapalı, tıkalı. 5. Çekingen, sıkılgan. 6. Sıkıntılı.
|