| Gücel |
T. |
Erkek |
bk. Güçel
|
| Hatif |
Ar. |
Erkek |
1. Sesi işitilip kendisi görülmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen. 3. Gaipten seslenir gibi haber veren melek.
|
| İlaldı |
T. |
Erkek |
bk. İlalan
|
| Kırboğa |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvetli yaşlı kimse.
|
| Lâyık |
Ar. |
Erkek |
Uygun, değer, yakışır.
|
| Mete |
T. |
Erkek |
Büyük Türk-Hun İmparatoru. (M.Ö. 209-174)
|
| Onaran |
T. |
Erkek |
1. Düzelten, yararlı bir duruma getiren. 2. İyileştiren, tedavi eden. 3. Başaran, bitiren.
|
| Özarda |
T. |
Erkek |
Sonradan gelen kimse.
|
| Sayrak |
T. |
Erkek |
Öten, cıvıldayan, şakıyan.
|
| Sezai |
Far. |
Erkek |
Uygun, yaraşır, münasip.
|
| Tagay |
T. |
Erkek |
1. Silah. 2. Annenin erkek kardeşi, dayı.
|
| Tekcan |
T.+Far. |
Erkek |
Çok değerli, eşsiz kimse.
|
| Tugay |
T. |
Erkek |
Alayla tümen arasındaki askerî birlik.
|
| Ulaçkan |
T. |
Erkek |
İnsanları birbirine kaynaştıran bir soydan gelen kimse.
|
| Yavuzay |
T. |
Erkek |
Cesur, güçlü kimse.
|
| Akdur |
T. |
Erkek |
Akmak ve durmak fiillerinin emir biçimleriyle yapılmış bir ad, "ak ve dur".
|