| İpek |
T. |
Kız |
1. Bir tür böceğin ördüğü kozadan elde edilen ve kumaş yapımında kullanılan ince parlak tel ve bundan yapılan kumaş. 2. Zarif, kibar, ince.
|
| Mefkûre |
Ar. |
Kız |
Ülkü, ideal.
|
| Nejlâ |
Ar. |
Kız |
bk. Neclâ
|
| Sanavber |
Ar. |
Kız |
bk. Sanevber
|
| Ağgül |
T.+Far. |
Kız |
Beyaz gül, ak gül.
|
| Aybir |
T. |
Kız |
bk. Aytek
|
| Bahise |
Ar. |
Kız |
Söz eden, bahseden.
|
| Birtek |
T. |
Kız |
Eşi olmayan, çok sevilen, yegâne.
|
| Dilbu |
Far. |
Kız |
Gönül kokusu.
|
| Efza |
Far. |
Kız |
Artıran, çoğaltan.
|
| Gülgen |
T. |
Kız |
Gülen, gülümseyen.
|
| Hürnaz |
Ar.+Far. |
Kız |
Nazlanmakta özgür olan.
|
| İpekel |
T. |
Kız |
Nazik, zafir, kibar kimse.
|
| Mutia |
Ar. |
Kız |
1. Boyun eğen, itaat eden. 2. Bağlı, sadık. 3. Rahat.
|
| Yağış |
T. |
Kız |
Yağmur, kar, dolunun yağması.
|
| Aybirgen |
T. |
Kız |
Ay veren.
|