Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Erbey | T. | Erkek | Yiğit, cesur hükümdar, bey. |
Ertüze | T. | Erkek | Adaletli kimse. |
Güçlübay | T. | Erkek | Güçlü kimse. |
Günaltan | T. | Erkek | Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar. |
İlbek | T. | Erkek | bk. İlbey |
Özbala | T. | Erkek | Öz çocuk. |
Sezi | T. | Erkek | Sezme yeteneği, sezgi. |
Tekinal | T. | Erkek | Tek ve eşsiz kimse. |
Tuğra | T. | Erkek | Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları, özel bir biçimi olan sembolleşmiş işaret. |
Ulubay | T. | Erkek | Yüce, saygın, erdemli kişi. |
Üstün | T. | Erkek | 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. 3. Sayıca çok, fazla. |
Alpoğan | T. | Erkek | Yiğit, cesur, yürekli, etkili kimse. |
Aşcır | T. | Erkek | Güçlükleri, engelleri yenen kimse. |
Batıbay | T. | Erkek | Üstün gelen, gücü yeten, galip olan zengin. |
Beytekin | T. | Erkek | bk. Baytekin |
Buyruk | T. | Erkek | 1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik. |