| Erbey |
T. |
Erkek |
Yiğit, cesur hükümdar, bey.
|
| Ertüze |
T. |
Erkek |
Adaletli kimse.
|
| Güçlübay |
T. |
Erkek |
Güçlü kimse.
|
| Günaltan |
T. |
Erkek |
Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
|
| İlbek |
T. |
Erkek |
bk. İlbey
|
| Özbala |
T. |
Erkek |
Öz çocuk.
|
| Sezi |
T. |
Erkek |
Sezme yeteneği, sezgi.
|
| Tekinal |
T. |
Erkek |
Tek ve eşsiz kimse.
|
| Tuğra |
T. |
Erkek |
Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları, özel bir biçimi olan sembolleşmiş işaret.
|
| Ulubay |
T. |
Erkek |
Yüce, saygın, erdemli kişi.
|
| Üstün |
T. |
Erkek |
1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. 3. Sayıca çok, fazla.
|
| Alpoğan |
T. |
Erkek |
Yiğit, cesur, yürekli, etkili kimse.
|
| Aşcır |
T. |
Erkek |
Güçlükleri, engelleri yenen kimse.
|
| Batıbay |
T. |
Erkek |
Üstün gelen, gücü yeten, galip olan zengin.
|
| Beytekin |
T. |
Erkek |
bk. Baytekin
|
| Buyruk |
T. |
Erkek |
1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik.
|