| Burkay |
T. |
Erkek |
1. Ay, hilal.2. Gücenmiş, kırılmış kimse.
|
| Dayı |
T. |
Erkek |
1. Annenin erkek kardeşi. 2. Birini kayırıp koruyan saygın kimse. 3. Kabadayı, külhanbeyi. 4. Güzel, iyi.
|
| Erbatur |
T. |
Erkek |
Kahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
|
| Erturan |
T. |
Erkek |
bk. Erduran
|
| Güçermiş |
T. |
Erkek |
Güçlü kimse.
|
| İlbasmış |
T. |
Erkek |
bk. İlbasan
|
| Kandemir |
T. |
Erkek |
Güçlü soydan gelen kimse.
|
| Kırman |
T. |
Erkek |
Saçlarına ak düşmüş adam.
|
| Onel |
T. |
Erkek |
On el.
|
| Teker |
T. |
Erkek |
Biricik, eşsiz kimse.
|
| Uldız |
T. |
Erkek |
bk. Yıldız
|
| Üstay |
T. |
Erkek |
Ay gibi yüksek, yüce.
|
| Yayak |
T. |
Erkek |
Yürüyerek giden, yaya, piyade, binitsiz.
|
| Acabay |
T. |
Erkek |
Aca ve bay sözlerinden oluşan bir ad.
|
| Akgil |
T. |
Erkek |
Temiz soylu kimse.
|
| Alpkın |
T. |
Erkek |
Yiğit, cesur, yürekli kimse.
|