| Abdülhalim |
Ar. |
Erkek |
İyi ve yumuşak huylu Tanrı'nın kulu.
|
| Akçakıl |
T. |
Erkek |
Beyaz çakıl.
|
| Alkış |
T. |
Erkek |
Hayırlı dua.
|
| Aryüz |
T. |
Erkek |
bk. Arıyüz
|
| Aykaç |
T. |
Erkek |
1. Söyleyen, konuşan. 2. Akıl veren. 3. Ozan, şair.
|
| Basa |
T. |
Erkek |
1. Fazla, üstün, baskın. 2. Arka.
|
| Berkün |
T. |
Erkek |
Sağlam, güçlü tanınmış kimse.
|
| Börçek |
T. |
Erkek |
Kâkül, perçem, pürçek.
|
| Cimşit |
Far. |
Erkek |
bk. Cemşit
|
| Dağdelen |
T. |
Erkek |
Dağları delen, çok kararlı ve çalışkan kimse.
|
| Doğanbey |
T. |
Erkek |
Doğan, dünyaya gelen bey.
|
| Eneç |
T. |
Erkek |
1. Sel yarıntısı. 2. Dağlarda kışın akıp, yazın kesilen kaynağın yatağı. 3. İki sırt arasındaki düz alan. 4. Ufak tepe. 5. Eğilim.
|
| Ersevinç |
T. |
Erkek |
Sevinen kimse.
|
| Görgü |
T. |
Erkek |
1. Bir toplum içinde uyulması gerekli saygı ve incelik kuralları. 2. Bir kimsenin anlayış, seziş ve bilgisini artıracak nitelikte etki yapan deneysel bilgi. 3. Göz tokluğu.
|
| Hankan |
T. |
Erkek |
Han soyundan gelen kimse.
|
| İbat |
Ar. |
Erkek |
1. Kullar, insanlar. 2. İbadet edenler.
|