| Çerme |
T. |
Erkek |
1. Çay kıyılarında sulu ve yeşil yer. 2. Akarsuların topraktan çıkan sızıntısı. 3. Kaynak.
|
| Diken |
T. |
Erkek |
Kimi bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu gibi bölümlerinde ve kimi hayvanların derisinde bulunan sert, sivri çıkıntı.
|
| Edip |
Ar. |
Erkek |
1. Terbiyeli, saygılı, nazik kimse. 2. Edebiyatla uğraşan kimse.
|
| Ergüleç |
T. |
Erkek |
Güler yüzlü erkek.
|
| Faik |
Ar. |
Erkek |
Manevi yönden üstün olan, yüksek, yüce.
|
| Gürboğa |
T. |
Erkek |
Güçlü ve kuvvetli kimse.
|
| Hülâgü |
Moğ. |
Erkek |
bk. Hulagu
|
| İncebey |
T. |
Erkek |
Nazik kimse.
|
| Katı |
T. |
Erkek |
1. Çok, pek, fazla, yeğin. 2. Ağır. 3. Haşin, sert, kırıcı.
|
| Kopuz |
T. |
Erkek |
1. Boğaz, dar yer. 2. Ozanların çaldığı eski bir telli Türk sazı.
|
| Mecdut |
Ar. |
Erkek |
Talihi açık, mutlu, şanslı kimse.
|
| Musa |
Ar. |
Erkek |
1. Musevi dininin kurucusu, İsrail peygamberi ve kanun koyucusu. 2. Bir vasiyeti yerine getirmekle görevli kimse.
|
| Ögeday |
Moğ. |
Erkek |
1. Çok akıllı, bilgili. 2. Büyük Moğol hükümdarı Cengiz Han'ın oğlu.
|
| Özgüven |
T. |
Erkek |
Kendine güvenen kimse.
|
| Samim |
Ar. |
Erkek |
Öz, asıl, iç, gönül.
|
| Tansık |
T. |
Erkek |
1. İnsanın aklının alamayacağı şaşırtıcı, olağanüstü olay, mucize. 2. Özlem, hasret. 3. Değerli, kıymetli. 4. Tatlı, nefis.
|