| Gürcan |
T.+Far. |
Erkek |
Canlı, güçlü, kuvvetli kimse.
|
| Kora |
T. |
Erkek |
1. Eski. 2. Anahtar. 3. Karda açılan ince yol. 4. Olgunlaşmamış üzüm, koruk.
|
| Mecit |
Ar. |
Erkek |
1. Büyük, ulu. 2. Şan ve şeref sahibi. 3. Tanrının adlarındandır.
|
| Musafat |
Ar. |
Erkek |
İçten ve gerçek dostluk.
|
| Nedim |
Ar. |
Erkek |
1. Sohbet arkadaşı. 2. Güzel öykü anlatan, tatlı konuşan.
|
| Ogan |
T. |
Erkek |
1. Tanrı. 2. Güçlü, kuvvetli.
|
| Özhan |
T. |
Erkek |
Hükümdar soyundan gelen kimse.
|
| Rayıhan |
Ar.+Far. |
Erkek |
Han bayrağı, han sancağı.
|
| Samimi |
Ar. |
Erkek |
İçten, candan, gönülden.
|
| Senî |
Ar. |
Erkek |
Yüksek, yüce.
|
| Soykurt |
T. |
Erkek |
Kurt gibi güçlü soydan gelen kimse.
|
| Tezol |
T.+Far. |
Erkek |
"Çabuk davran, daima hareketli ol" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Tümel |
T. |
Erkek |
Temel.
|
| Uyarer |
T. |
Erkek |
Uyumlu, nazik kimse.
|
| Vurgun |
T. |
Erkek |
Birine tutkun, âşık.
|
| Yordam |
T. |
Erkek |
1. Kılavuz, rehber. 2. Beceri, yatkınlık. 3. Gelenek, görenek. 4. Anlayış, yerinde davranış. 5. Kural, yöntem, düzen.
|