Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Karaman | T. | Erkek | 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. |
Kocaman | T. | Erkek | Çok iri, büyük. |
Makbul | Ar. | Erkek | 1. Kabul olunmuş, alınmış. 2. Beğenilen, hoş karşılanan. |
Saip | Ar. | Erkek | 1. Yanlışlık yapmayan, yanlışsız, doğru. 2. Amaca, hedefe uygun. 3. Amaca ulaşan. |
Selekmen | T. | Erkek | bk. Selekman |
Şanalp | T.+Ar. | Erkek | Ünlü, şanlı, tanınmış yiğit kimse. |
Tandoğan | T. | Erkek | Şafak vaktinde doğan kimse. |
Tunçöven | T. | Erkek | Güçlüleri öven kimse. |
Yetener | T. | Erkek | Olgun erkek. |
Akönder | T. | Erkek | Dürüst, güvenilir lider. |
Altunç | T. | Erkek | Kırmızı tunç. |
Atgun | T. | Erkek | 1. Yorgun, bitkin. 2. Yavaş. 3. Gizli, saklı. 4. Yaban armudu. 5. Yırtıcı hayvan. |
Bayruk | T. | Erkek | bk. Bayrı |
Bilkan | T. | Erkek | Bilgili. |
Candemir | T.+Far. | Erkek | Özü güçlü, demir gibi sağlam ve kişilikli kimse. |
Çavdar | T. | Erkek | Buğdaygillerden, birçok türü bulunan, yıllık, boylu bir bitki. |