| Batu |
T. |
Erkek |
Üstün gelen, gücü yeten, galip.
|
| Büğdüz |
T. |
Erkek |
1. Ağacın budak yeri. 2. Çam ağacının özü.
|
| Ercivan |
T.+Far. |
Erkek |
Genç yiğit.
|
| Eryavuz |
T. |
Erkek |
Yürekli, korkusuz yiğit.
|
| Güçsel |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvvetli kimse.
|
| Günbey |
T. |
Erkek |
Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
|
| Hayrettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin hayırlısı.
|
| İlcan |
T.+Far. |
Erkek |
Memleketin sevimlisi.
|
| Kanun |
Ar. |
Erkek |
1. Yasa. 2. Geçerli olan kural.
|
| Kızgınbey |
T. |
Erkek |
Öfkeli, kızmış bey.
|
| Meymun |
Ar. |
Erkek |
Uğurlu, bereketli, kutlu.
|
| Onuğ |
T. |
Erkek |
bk. Onuk
|
| Özberk |
T. |
Erkek |
Özü güçlü kimse.
|
| Sıddık |
Ar. |
Erkek |
Hiç yalan söylemeyen, doğru konuşan, sözünün eri.
|
| Talaykan |
T.+Moğ. |
Erkek |
Denizci bir sydan gelen kimse.
|
| Tekiş |
T. |
Erkek |
1. Her şeyin sonu, bitimi. 2. Boynuzsuz keçi.
|