| Nimetullah |
Ar. |
Erkek |
Tanrının verdiği nimet.
|
| Olçun |
T. |
Erkek |
1. Eli işe yatkın, becerikli, usta. 2. Kendini olduğundan üstün gösteren. 3. Hekimlik taslayan kimse.
|
| Özyuva |
T. |
Erkek |
Gerçek yuva.
|
| Saygılı |
T. |
Erkek |
Saygı duyan, saygı gösteren.
|
| Sülü |
T. |
Erkek |
Süleyman adının bozulmuş biçimi.
|
| Teberdar |
Far. |
Erkek |
1. Baltacı.2. Yeniçeriler arasında baltalı asker sınıfı.
|
| Toydemir |
T. |
Erkek |
Çok genç ve deneyimsiz güçlü kimse.
|
| Ünsi |
Ar. |
Erkek |
1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost.
|
| Yasavul |
T. |
Erkek |
1. Koruyucu, muhafız. 2. İlhanlılar devrinde ordu müfettişliği görevini yapan kimse.
|
| Zekâi |
Ar. |
Erkek |
Zekâyla ilgili, zekâya ait.
|
| Abdürrahim |
Ar. |
Erkek |
Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu.
|
| Akçit |
T. |
Erkek |
bk. Akşit.
|
| Başal |
T. |
Erkek |
"En yükseğe çık, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Besim |
Ar. |
Erkek |
Güler yüzlü, güleç adam.
|
| Budunalp |
T. |
Erkek |
Milletin yiğidi.
|
| Cömert |
Far. |
Erkek |
1. Eli açık. 2. Verimli.
|