| Özü |
T. |
Erkek |
Duru, katıksız olan.
|
| Özüak |
T. |
Erkek |
Özü tertemiz olan kişi.
|
| Özüdoğru |
T. |
Erkek |
Özü doğru olan kimse.
|
| Özüm |
T. |
Kız/Erkek |
Kardeş gibi tutulup sevilen kimse.
|
| Özün |
T. |
Kız/Erkek |
1. Hakkıyla kazanılmış ün. 2. Şan.
|
| Özüpek |
T. |
Erkek |
Ruhen güçlü olan kimse.
|
| Özütok |
T. |
Erkek |
Gönlü doymuş kimse.
|
| Özver |
T. |
Erkek |
"Özveride bulun" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özverdi |
T. |
Erkek |
"Özveride bulundu" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özveren |
T. |
Erkek |
Özveride bulunan, fedakâr kimse.
|
| Özveri |
T. |
Kız/Erkek |
Bir amaç veya kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakârlık.
|
| Özvermiş |
T. |
Erkek |
Özverili davranan, fekakâr.
|
| Özyay |
T. |
Erkek |
Özü yay gibi sert olan kimse.
|
| Özyörük |
T. |
Erkek |
Gerçek yörük.
|
| Özyurt |
T. |
Kız/Erkek |
Anayurt.
|
| Özyuva |
T. |
Erkek |
Gerçek yuva.
|