| Vahit |
Ar. |
Erkek |
Tek, bir, yalnız.
|
| Zuhur |
Ar. |
Erkek |
Görünme, meydana çıkma, baş gösterme.
|
| Akif |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, ibadetle uğraşan kişi.
|
| Mahbup |
Ar. |
Erkek |
Sevilen, sevilmiş, sevgili.
|
| Sefer |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Yolculuk. 2. Savaş.
|
| Sıtkı |
Ar. |
Erkek |
bk. Sıdkı
|
| Vahittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin tekliği, tek din.
|
| Zuhuri |
Ar. |
Erkek |
Orta oyununda komik rolü yapan kimse.
|
| Safiyüddin |
Ar. |
Erkek |
Dini temiz, dini pak olan kimse.
|
| Seferî |
Ar. |
Erkek |
1. Yolcu olan. 2. Savaş durumu.
|
| Vaiz |
Ar. |
Erkek |
Dinsel öğütlerde bulunan kimse.
|
| Akil |
Ar. |
Erkek |
Akıllı, zeki kimse.
|
| Namık |
Ar. |
Erkek |
Yazıcı, yazar, kâtip.
|
| Vâkıf |
Ar. |
Erkek |
1. Bir şeyi elde eden, bir işten haberli olan. 2. Duran, ayakta duran.
|
| Zübeyr |
Ar. |
Erkek |
Yazılı küçük şey.
|
| Bayezit |
Ar. |
Erkek |
1. Yezit'in babası.2. Çeşitli dönemlerde yaşamış Osmanlı şehzadelerinin ortak adı.
|