| Hatun |
T. |
Kız |
1. Kadın. 2. Bayan, hanım. 3. Eş, zevce. 4. Eskiden yüksek kişilikli kadınlara veya hakan eşlerine verilen san.
|
| Hattat |
Ar. |
Erkek |
Güzel el yazıları yazan ve mesleği hattatlık olan kimse.
|
| Hatip |
Ar. |
Erkek |
1. Güzel, düzgün. 2. Bir topluluk karşısında etkili konuşan kimse. 3. Camide hutbe okuyan kimse.
|
| Hatime |
Ar. |
Kız |
Son, nihayet.
|
| Hatim |
Ar. |
Erkek |
1. Sona erdiren, bitiren. 2. Mühürleyen, mühürleyici. 3. Sonuncu.
|
| Hatife |
Ar. |
Kız |
1. Sesi işitilip de kendisi görünmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen.
|
| Hatif |
Ar. |
Erkek |
1. Sesi işitilip kendisi görülmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen. 3. Gaipten seslenir gibi haber veren melek.
|
| Haticenur |
Ar. |
Kız |
Erken doğan güzel kız çocuğu.
|
| Hatice |
Ar. |
Kız |
Erken doğan kız çocuğu.
|
| Hatıra |
Ar. |
Kız |
1. Bellekte yaşamaya devam eden geçmiş izlenim, duygu veya olay. 2. Bir kimse veya olayı hatırlatan nesne, yadigâr.
|
| Hatemî |
Ar. |
Erkek |
1. Mühürle ilgili olan. 2. Mühür yapan. 3. Cömertlik. 4. Sonuncu.
|
| Hatem |
Ar. |
Erkek |
1. Mühür. 2. Cömert. 3. Son, en son, sonuncu.
|
| Haşmettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin büyüklüğü, ihtişamı.
|
| Haşmet |
Ar. |
Erkek |
1. Büyüklük, görkem. 2. Kibarlık, nezaket. 3. Alçak gönüllülük.
|
| Haşim |
Ar. |
Erkek |
1. Kıran, ezen, parçalayan. 2. Ekmek doğrayan.
|
| Hasret |
Ar. |
Kız/Erkek |
Özlem, özleyiş.
|