| Rükni |
Ar. |
Erkek |
bk. Rüknü
|
| Rüknettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin temel direği.
|
| Rüçhan |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Üstünlük, üstün olma. 2. Üstün tutma.
|
| Rukiye |
Ar. |
Kız |
Büyü, sihir, efsun.
|
| Ruhullah |
Ar. |
Erkek |
İsa Peygamber.
|
| Ruhşan |
Ar. |
Erkek |
Yüce, üstün, şanlı ruh.
|
| Ruhsat |
Ar. |
Kız/Erkek |
İzin, müsaade.
|
| Ruhiye |
Ar. |
Kız |
Ruhla ilgili,ruha ait.
|
| Ruhittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ruhu, özü.
|
| Ruhişen |
Ar. |
Kız |
Şen ruhlu, neşeli, canlı kimse.
|
| Ruhi |
Ar. |
Erkek |
Ruhsal, ruhla ilgili.
|
| Ruhani |
Ar. |
Erkek |
1. Ruhla ilgili. 2. Gözle görülmeyen. 3. Din adamı.
|
| Ruat |
Ar. |
Erkek |
1. Bulut, gök gürültüsü. 2. Konuşkan. 3. Tehdit eden.
|
| Risalettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin elçisi, peygamber.
|
| Risalet |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Elçilik. 2. Peygamberlik.
|
| Rikkat |
Ar. |
Kız |
1. İncelik, naziklik. 2. Sevecenlik, acıma duygusu.
|