| Abdülmelik |
Ar. |
Erkek |
Evrene hükümdar olan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülmecit |
Ar. |
Erkek |
Şan ve şeref sahibi, ulu olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüllâtif |
Ar. |
Erkek |
Bağışta bulunan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülkerim |
Ar. |
Erkek |
Kerem sahibi, cömert, ulu olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülkahhar |
Ar. |
Erkek |
Kahredici, yok edici gücü olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülkadir |
Ar. |
Erkek |
Kudretli ve güçlü olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhamit |
Ar. |
Erkek |
Herkesçe övülen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhalim |
Ar. |
Erkek |
İyi ve yumuşak huylu Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhalik |
Ar. |
Erkek |
Yaratan, yoktan var eden Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhakim |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi bilen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhak |
Ar. |
Erkek |
Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülhadi |
Ar. |
Erkek |
Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülgani |
Ar. |
Erkek |
Varlıklı, cömert olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülgafur |
Ar. |
Erkek |
Suç bağışlayan, merhamet eden Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülgaffur |
Ar. |
Erkek |
bk. Abdülgafur
|
| Abdülgaffar |
Ar. |
Erkek |
Kullarının günahlarını bağışlayan Tanrı'nın kulu.
|