| Afiyet |
Ar. |
Kız |
Sağlıklı, sıhhatli olma, hastalıktan uzak olma durumu.
|
| Afiye |
Ar. |
Kız |
bk. Afi.
|
| Afife |
Ar. |
Kız |
Namuslu, iffetli, temiz, dürüst.
|
| Afif |
Ar. |
Erkek |
Namuslu, iffetli, temiz, dürüst.
|
| Afi |
Ar. |
Kız |
1. Silen. 2. Silinmiş. 3. Affeden, bağışlayan. 4. Affedilmiş, bağışlanmış. 5. Yalvaran.
|
| Affan |
Ar. |
Kız/Erkek |
İradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse.
|
| Afet |
Ar. |
Kız |
1. Güzelliği ile insanı şaşkına çeviren, aklını başından alan kadın. 2. Bela, felaket.
|
| Afer |
Ar. |
Erkek |
Çok beyaz, bembeyaz.
|
| Afak |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Yer ile göğün birleşmiş gibi göründüğü yer. 2. Ufuklar.
|
| Adviye |
Ar. |
Kız |
bk. Adeviye.
|
| Adniye |
Ar. |
Kız |
Cennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik bayan.
|
| Adni |
Ar. |
Erkek |
Cennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik kişi.
|
| Adnan |
Ar. |
Erkek |
Bir yere yerleşip ikamet eden, mukim.
|
| Adli |
Ar. |
Erkek |
Adaletli.
|
| Adilhan |
Ar. |
Erkek |
Adaletli hükümdar.
|
| Adile |
Ar. |
Kız |
1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
|