| Adil |
Ar. |
Erkek |
1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
|
| Adeviye |
Ar. |
Kız |
İyilikseverlik, yardımseverlik.
|
| Âdem |
Ar. |
Erkek |
1. Dinî inançlara göre ilk yaratılan insan ve ilk peygamber. 2. İnsan, insanoğlu. 3. İnsanda bulunması gereken olumlu özelliklere sahip olan kimse.
|
| Adam |
Ar. |
Erkek |
1. İnsan. 2. Erkek kişi. 3. İyi yetişmiş, değerli kimse. 4. İyi huylu, güvenilir kimse. 5. Birinin yanında ve işinde bulunan kimse. 6. Birinin sözünü dinleyen, nazını çeken kimse, kayırıcı. 7. Bir alanda derin bilgisi olan veya bir alanı benimseyen. 8. Birinin yararlandığı, kullandığı kimse.
|
| Adalettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin adaleti.
|
| Adalet |
Ar. |
Kız |
1. Hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetme, doğruluk, türe. 2. Herkese kendine uygun düşeni, kendi hakkı olanı verme.
|
| Aclan |
Ar. |
Erkek |
Hızlı, çabuk, telaşlı kimse.
|
| Abuzettin |
Ar. |
Erkek |
İzzettin'in babası.
|
| Abraş |
Ar. |
Erkek |
1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
|
| Abiye |
Ar. |
Kız |
1. Güzel, zarif, ince. 2. Yüzünü örtü ile örten utangaç kadın.
|
| Abit |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kul.
|
| Abir |
Ar. |
Erkek |
Güzel koku, misk.
|
| Abil |
Ar. |
Erkek |
Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse.
|
| Abidin |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kullar.
|
| Abide |
Ar. |
Kız |
1. Anıt. 2. Önemi ve değeri çok olan yapıt.3. İbadet eden, tapan kul.
|
| Abid |
Ar. |
Erkek |
bk. abit
|