| Özmen |
T. |
Kız/Erkek |
Özü sağlam, iyi kişilikli kimse.
|
| Özlü |
T. |
Kız/Erkek |
1. Özü, benliği olan. 2. İçten, gerçek.
|
| Özler |
T. |
Kız/Erkek |
Özlem duyan, kavuşmak isteyen kimse.
|
| Özlen |
T. |
Kız/Erkek |
"Özlenecek kadar sevilen kişi ol" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özkut |
T. |
Kız/Erkek |
Gerçek kut, mutluluk.
|
| Özinan |
T. |
Kız/Erkek |
Gerçekten inançlı olan kimse.
|
| Özil |
T. |
Kız/Erkek |
Gerçekten o memleketten olan kimse.
|
| Özgür |
T. |
Kız/Erkek |
1. Kendi kendine hareket etme, davranma, karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. 3. Başkasının kölesi olmayan. 4. Bağımsız.
|
| Özgüneş |
T. |
Kız/Erkek |
Özü güneş gibi parlak ve aydınlık olan kimse.
|
| Özgün |
T. |
Kız/Erkek |
1. Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. 2. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan.
|
| Özgü |
T. |
Kız/Erkek |
1. Kutsal. 2. Özellikle birine veya bir şeye ait olan.
|
| Özgen |
T. |
Kız/Erkek |
Özü geniş, rahat, sakin kimse.
|
| Özge |
T. |
Kız/Erkek |
1. Başka. 2. Yabancı. 3. İyi, güzel. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı.6. Yürekli, gözü pek.
|
| Özer |
T. |
Kız/Erkek |
Yiğit, doğru kimse.
|
| Özenç |
T. |
Kız/Erkek |
1. İstek. 2. Gıpta, imrenme.
|
| Özen |
T. |
Kız/Erkek |
1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.
|