| Abidin |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kullar.
|
| Abid |
Ar. |
Erkek |
bk. abit
|
| Abır |
T. |
Erkek |
1. Namus, şeref, haysiyet. 2. Utanma, hicap, hayâ.
|
| Abdüzzeki |
Ar. |
Erkek |
Anlayışlı, zeki olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssettar |
Ar. |
Erkek |
Günahları örten, gizleyen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssemi |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi işiten, duyan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüsselâm |
Ar. |
Erkek |
Barışçı olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssami |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi duyan, yüce Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssamet |
Ar. |
Erkek |
Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürrezzak |
Ar. |
Erkek |
Tüm yaratıklara rızkını veren Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürreşit |
Ar. |
Erkek |
Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürrauf |
Ar. |
Erkek |
Çok merhamet eden, esirgeyen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürrahman |
|
Erkek |
bk. Abdurrahman
|
| Abdürrahim |
Ar. |
Erkek |
Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülvahit |
Ar. |
Erkek |
Tek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülvahap |
Ar. |
Erkek |
İhsanı bol olan Tanrı'nın kulu.
|