Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Abidin | Ar. | Erkek | İbadet eden, tapan kullar. |
Abid | Ar. | Erkek | bk. abit |
Abır | T. | Erkek | 1. Namus, şeref, haysiyet. 2. Utanma, hicap, hayâ. |
Abdüzzeki | Ar. | Erkek | Anlayışlı, zeki olan Tanrı'nın kulu. |
Abdüssettar | Ar. | Erkek | Günahları örten, gizleyen Tanrı'nın kulu. |
Abdüssemi | Ar. | Erkek | Her şeyi işiten, duyan Tanrı'nın kulu. |
Abdüsselâm | Ar. | Erkek | Barışçı olan Tanrı'nın kulu. |
Abdüssami | Ar. | Erkek | Her şeyi duyan, yüce Tanrı'nın kulu. |
Abdüssamet | Ar. | Erkek | Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı'nın kulu. |
Abdürrezzak | Ar. | Erkek | Tüm yaratıklara rızkını veren Tanrı'nın kulu. |
Abdürreşit | Ar. | Erkek | Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu. |
Abdürrauf | Ar. | Erkek | Çok merhamet eden, esirgeyen Tanrı'nın kulu. |
Abdürrahman | Erkek | bk. Abdurrahman | |
Abdürrahim | Ar. | Erkek | Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu. |
Abdülvahit | Ar. | Erkek | Tek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu. |
Abdülvahap | Ar. | Erkek | İhsanı bol olan Tanrı'nın kulu. |