| Ağın |
T. |
Erkek |
1. Yükseliş, yüceliş. 2. İhtiyar, yaşlı. 3. Daha fazla. 4. Aşk, sevda.
|
| Ağer |
T. |
Erkek |
Temiz, doğru kimse.
|
| Ağçelik |
T. |
Erkek |
Beyaz çelik.
|
| Ağcabey |
T. |
Erkek |
Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
|
| Ağca |
T. |
Kız/Erkek |
1. Ak renkte, beyaz, oldukça beyaz. 2. Temiz, lekesiz. 3. Alaca. 4. Pamuk ipliğinden dokunmuş çul.
|
| Ağaverdi |
T. |
Erkek |
Ağa verdi, ağa bağışladı" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Ağarantan |
T. |
Erkek |
Ağaran, ağarmaya başlayan tan vakti.
|
| Ağar |
T. |
Erkek |
1. Ağır, yavaş. 2. Sadık, doğru sözlü.3. Yükselir, yücelir.
|
| Ağaoğlu |
T. |
Erkek |
Ağanın oğlu.
|
| Ağaner |
T. |
Erkek |
Göğe doğru yükselen, değerli erkek.
|
| Ağan |
T. |
Kız/Erkek |
1. Yerin hava yuvarına girince, sürtünmeden dolayı akkor duruma gelen ve ardından bir ışık çizgisi bırakarak geçen gök cismi, akan yıldız, ağma. 2. Göğe doğru yükselen, yukarı çıkan.3. Akan yıldız, kayan yıldız.
|
| Ağakan |
T. |
Erkek |
bk. Ağahan
|
| Ağahan |
T. |
Erkek |
Hükümdar gibi yüce olan kimse.
|
| Ağacan |
T.+Far. |
Erkek |
Yakın dost.
|
| Ağabay |
T. |
Erkek |
Zengin kimse.
|
| Ağa |
T. |
Erkek |
1. Kırlık kesimde geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse. 2. Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen san. 3. Ağabey, büyük kardeş. 4. Yardım eden, cömert kimse. 5. Okuryazar olmayan yaşlıca kişilerin adlarıyla birlikte kullanılan san. 6. Osmanlı İmparatorluğu´nda bazı kuruluşları başında bulunanlara verilen resmî san.
|