| Kora |
T. |
Erkek |
1. Eski. 2. Anahtar. 3. Karda açılan ince yol. 4. Olgunlaşmamış üzüm, koruk.
|
| Kor |
T. |
Erkek |
1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. Kırmızı. 3. Sıra, dizi, altın dizisi. 4. Dere.
|
| Kopuz |
T. |
Erkek |
1. Boğaz, dar yer. 2. Ozanların çaldığı eski bir telli Türk sazı.
|
| Koparal |
T. |
Erkek |
"Kopar ve al" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Kopan |
T. |
Erkek |
1. Zafer kazanan. 2. Ortaya çıkan, harekete geçen.
|
| Konuröz |
T. |
Erkek |
Kahraman, yiğit kimse.
|
| Konurbey |
T. |
Erkek |
Kahraman, yiğit bey.
|
| Konuray |
T. |
Erkek |
Gururlu, kibirli kimse.
|
| Konurata |
T. |
Erkek |
Gururlu, kibirli kimse.
|
| Konuralp |
T. |
Erkek |
Gururlu, kibirli yiğit kimse.
|
| Konur |
T. |
Erkek |
1. Açık san, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.
|
| Konuk |
T. |
Erkek |
Misafir.
|
| Konrat |
T. |
Erkek |
bk. Kongur
|
| Kongurtay |
T. |
Erkek |
Esmer kimse.
|
| Konguralp |
T. |
Erkek |
Kumral yiğit.
|
| Kongur |
T. |
Erkek |
Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi.
|