| Mekin |
Ar. |
Erkek |
1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
|
| Mehti |
Ar. |
Erkek |
bk. Mehdi
|
| Mehip |
Ar. |
Erkek |
1. Heybetli, azametli. 2. Aslan.
|
| Mehdi |
Ar. |
Erkek |
Doğru yolu bulan, hidayete eren.
|
| Mehcur |
Ar. |
Erkek |
1. Bırakılmış, unutulmuş. 2. Uzaklaşmış, ayrılmış.
|
| Meftun |
Ar. |
Erkek |
1. Gönül vermiş, tutkun. 2. Hayran olmuş, şaşırmış.
|
| Mefhar |
Ar. |
Erkek |
1. Övünme. 2. Övünmeyi gerektiren şey.
|
| Medit |
Ar. |
Erkek |
Uzun, uzun süren.
|
| Medih |
Ar. |
Erkek |
Övme.
|
| Medet |
Ar. |
Erkek |
Yardım, imdat.
|
| Medeni |
Ar. |
Erkek |
1. Uygar. 2. Şehirli, şehir halkından olan. 3. Terbiyeli, görgülü, kibar, ince.
|
| Medayin |
Ar. |
Erkek |
Şehirler, kentler.
|
| Mecnun |
Ar. |
Erkek |
1. Çılgın, deli, divane. 2. Çılgınca seven, tutkun.
|
| Mecittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ululuğu, büyüklüğü.
|
| Mecit |
Ar. |
Erkek |
1. Büyük, ulu. 2. Şan ve şeref sahibi. 3. Tanrının adlarındandır.
|
| Mecdut |
Ar. |
Erkek |
Talihi açık, mutlu, şanslı kimse.
|