Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Hanımkız | T. | Kız | Ağırbaşlı kız. |
Hanım | T. | Kız | 1. Kadınlığın bütün iyi niteliklerini taşıyan kadın. 2. Kız ve kadınlara verilen bir san. 3. Eş, karı. |
Hande | Far. | Kız | Gülüş, gülme. |
Handan | Far. | Kız | Gülen, gülücü, güleç, sevinçli. |
Hanbiken | T. | Kız | bk. Hanbike |
Hanbike | T. | Kız | Hükümdar karısı. |
Hanbeğendi | T. | Kız | "Hanın hoşuna gitti anlamında kullanılan bir ad. |
Hanbegüm | T. | Kız | Hanın karısı, hükümdar eşi |
Hamra | Ar. | Kız | Çok kırmızı, kızıl. |
Hamiyet | Ar. | Kız | 1. Ulusseverlik, yurdunu, ulusunu ve ailesini koruma çabası. 2. İnsanlık, fazilet. |
Hamiye | Ar. | Kız | 1. Himaye eden, koruyan, koruyucu. 2. Kayıran, kayıncı. |
Hamise | Ar. | Kız | Beşinci. |
Hamide | Ar. | Kız | 1. Övülmeye değer. 2. Hamdeden, şükreden |
Hamdiye | Ar. | Kız | Allahı övmeyle, Allaha şükretmeyle ilgili. |
Halise | Ar. | Kız | 1. Karışık olmayan, saf, katışıksız. 2. İçten, samimi. |
Hâlinur | Ar. | Kız | Işıklı, aydınlık. |