| Hanımkız |
T. |
Kız |
Ağırbaşlı kız.
|
| Hanım |
T. |
Kız |
1. Kadınlığın bütün iyi niteliklerini taşıyan kadın. 2. Kız ve kadınlara verilen bir san. 3. Eş, karı.
|
| Hande |
Far. |
Kız |
Gülüş, gülme.
|
| Handan |
Far. |
Kız |
Gülen, gülücü, güleç, sevinçli.
|
| Hanbiken |
T. |
Kız |
bk. Hanbike
|
| Hanbike |
T. |
Kız |
Hükümdar karısı.
|
| Hanbeğendi |
T. |
Kız |
"Hanın hoşuna gitti anlamında kullanılan bir ad.
|
| Hanbegüm |
T. |
Kız |
Hanın karısı, hükümdar eşi
|
| Hamra |
Ar. |
Kız |
Çok kırmızı, kızıl.
|
| Hamiyet |
Ar. |
Kız |
1. Ulusseverlik, yurdunu, ulusunu ve ailesini koruma çabası. 2. İnsanlık, fazilet.
|
| Hamiye |
Ar. |
Kız |
1. Himaye eden, koruyan, koruyucu. 2. Kayıran, kayıncı.
|
| Hamise |
Ar. |
Kız |
Beşinci.
|
| Hamide |
Ar. |
Kız |
1. Övülmeye değer. 2. Hamdeden, şükreden
|
| Hamdiye |
Ar. |
Kız |
Allahı övmeyle, Allaha şükretmeyle ilgili.
|
| Halise |
Ar. |
Kız |
1. Karışık olmayan, saf, katışıksız. 2. İçten, samimi.
|
| Hâlinur |
Ar. |
Kız |
Işıklı, aydınlık.
|