| Yalçuk |
T. |
Kız/Erkek |
1. Parlak, parlayan. 2. Elçi.
|
| Yaldırak |
T. |
Erkek |
bk. Yaltırak
|
| Yaldırım |
T. |
Erkek |
bk. Yıldırım
|
| Yaldız |
T. |
Kız |
Bir şeye altın veya gümüş görünümü vermek için kullanılan sıvı veya yaprak durumundaki altın, gümüş veya bunların benzeri madde.
|
| Yalgı |
T. |
Erkek |
1. Büyü, sihir. 2. Yalnız.
|
| Yalgın |
T. |
Erkek |
1. Serap, ılgın. 2. Alev.
|
| Yalgınay |
T. |
Erkek |
Alev gibi parlayan kimse.
|
| Yalım |
T. |
Erkek |
1. Alev, ateş. 2. Kılıç, bıçak vb.nin kesici yüzü. 3. Kaya. 4. Sarp yer, uçurum. 5. Şimşek. 6. Kuvvet, kudret. 7. Orun, derece. 8. Çalım, gurur; onur.
|
| Yalın |
T. |
Kız/Erkek |
1. Gösterişsiz, süssüz, sade. 2. Alev, ateş. 3. Taş, büyük kaya. 4. Çıplak, örtüsüz.
|
| Yalınalp |
T. |
Erkek |
Gösterişsiz, sade yiğit.
|
| Yalınay |
T. |
Kız/Erkek |
Gösterişsiz, sade kimse.
|
| Yalkı |
T. |
Erkek |
1. Yalın, tek. 2. Işın
|
| Yalkın |
T. |
Erkek |
bk. Yalgın
|
| Yalmaç |
T. |
Erkek |
Karışık olmayan, sade, yalın, yapılması ve anlaşılması kolay olan.
|
| Yalman |
T. |
Erkek |
1. Kılıç, kama, bıçak, mızrak vb.nin ağzı veya ucu. 2. Sarp, dik. 3. Eğik, eğinik.
|
| Yalt |
T. |
Erkek |
Yalçın, sert.
|