| Ruhinur |
Ar.+Far. |
Kız |
Nur yüzlü, aydınlık yüzlü.
|
| Ruhişen |
Ar. |
Kız |
Şen ruhlu, neşeli, canlı kimse.
|
| Ruhittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ruhu, özü.
|
| Ruhiye |
Ar. |
Kız |
Ruhla ilgili,ruha ait.
|
| Ruhsal |
T.+Ar. |
Kız |
Ruhla ilgili olan, ruhi.
|
| Ruhsar |
Far. |
Kız |
1. Yanak. 2. Yüz, çehre.
|
| Ruhsare |
Far. |
Kız |
bk. Ruhsar
|
| Ruhsat |
Ar. |
Kız/Erkek |
İzin, müsaade.
|
| Ruhsen |
T.+Ar. |
Kız |
"Sen cana can katıyorsun" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Ruhşan |
Ar. |
Erkek |
Yüce, üstün, şanlı ruh.
|
| Ruhşen |
T.+Ar. |
Kız |
Neşeli, şen, mutlu kimse.
|
| Ruhugül |
Far. |
Kız |
Gül yanaklı.
|
| Ruhullah |
Ar. |
Erkek |
İsa Peygamber.
|
| Ruhunur |
Far. |
Kız |
Yanakları parlayan.
|
| Rukiye |
Ar. |
Kız |
Büyü, sihir, efsun.
|
| Ruşen |
Far. |
Kız/Erkek |
Aydın, parlak.
|