| Buyruk |
T. |
Erkek |
1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik.
|
| Buyrukalp |
T. |
Erkek |
Buyruk veren yiğit.
|
| Buyrukata |
T. |
Erkek |
Buyruk veren ata.
|
| Buyrukbay |
T. |
Erkek |
Buyruk veren zengin.
|
| Buyrukçu |
T. |
Erkek |
Buyruk veren, emreden.
|
| Buyrukhan |
T. |
Erkek |
Buyruk veren hükümdar.
|
| Büge |
T. |
Kız/Erkek |
Su bendi, bent.
|
| Büget |
T. |
Erkek |
bk. Böget
|
| Büğdüz |
T. |
Erkek |
1. Ağacın budak yeri. 2. Çam ağacının özü.
|
| Bük |
T. |
Erkek |
1. Ova ve dere kıyılarındaki çalı ve diken topluluğu. 2. Böğürtlen. 3. Akarsu kıyılarındaki verimli tarlalar. 4. Dönemeç. 5. Sık ağaçlık, orman.
|
| Bükay |
T. |
Erkek |
Hilal.
|
| Büke |
T. |
Kız/Erkek |
1. Ejderha, büyük yılan. 2. Akılı, bilgili.
|
| Büklüm |
T. |
Kız/Erkek |
Bükülmüş, kıvrılmış şeylerin oluşturduğu kat.
|
| Bülent |
Far. |
Erkek |
Yüksek, yüce, ulu.
|
| Bünyamin |
İbr. |
Erkek |
Yakup Peygamber'in en küçük oğlunun adı.
|
| Büran |
Far. |
Erkek |
Keskin, kesici.
|