| Menşur |
Ar. |
Erkek |
1. Dağıtılmış, yayılmış, neşrolunmuş. 2. Eskiden padişahların verdiği vezirlik.
|
| Münasip |
Ar. |
Erkek |
Uygun, yerinde, yaraşır, yakışır.
|
| Nezih |
Ar. |
Erkek |
1. Temiz, lekesiz, masum. 2. Rahat ve huzur veren.3. Güzel, kibar.
|
| Ruhittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ruhu, özü.
|
| Abdülezel |
Ar. |
Erkek |
Ezelden beri var olan Tanrı'nın kulu.
|
| Barik |
Ar. |
Erkek |
Işıklı, parıltılı, parlak, parlayan.
|
| Münci |
Ar. |
Erkek |
Kurtarıcı, kurtaran, önder.
|
| Tayfur |
Ar. |
Erkek |
Küçük bir kuş türü.
|
| Abdülferit |
Ar. |
Erkek |
Tek, eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
|
| Emrah |
Ar. |
Erkek |
1. Saz çalıp oynayan. 2. Erzurum'da doğmuş ünlü bir halk ozanı.
|
| Ferit |
Ar. |
Erkek |
Eşi benzeri olmayan, tek, eşsiz, üstün.
|
| Menzur |
Ar. |
Erkek |
1. Adanmış, söz verilmiş. 2. Adak olarak belirtilmiş.
|
| Nezihi |
Ar. |
Erkek |
Temiz, saf, ince.
|
| Zahir |
Ar. |
Erkek |
1. Parlak, açık, belli. 2. Dış görünüş, dış yüz. 3. Coşmuş, taşkın.
|
| Abdülfettah |
Ar. |
Erkek |
Gizli şeyleri açığa çıkaran Tanrı'nın kulu.
|
| Aliş |
Ar. |
Erkek |
Ali adının halk dilinde değişmiş biçimi.
|