| İlvan |
T. |
Erkek |
1. Gösteriş, çalım. 2. Süs.
|
| Karayağız |
T. |
Erkek |
Koyu esmer kimse.
|
| Koçubey |
T. |
Erkek |
Koçu arabasını kullanan kişi.
|
| Otuk |
T. |
Erkek |
1. Çakmak. 2. Çakmak taşı.
|
| Özertan |
T. |
Erkek |
Gerçekten erdemli olan kimse.
|
| Salgur |
T. |
Erkek |
Saldıran, saldırgan.
|
| Songun |
T. |
Erkek |
1. Sonuncu, son olan. 2. Eğilim, yetenek.
|
| Tanırer |
T. |
Erkek |
Anımsayan, bilip ayıran, seçen kimse.
|
| Urun |
T. |
Erkek |
bk. Orun
|
| Yıldırım |
T. |
Erkek |
1. Gök gürültüsü ve şimşekle görülen, hava ile yer arasındaki elektrik boşalması. 2. Çok hızlı, canlı.
|
| İncebay |
T. |
Erkek |
Nazik, kibar kimse.
|
| Çelik |
T. |
Erkek |
1. Su verilip sertleştirilen demir. 2. Çok güçlü, kuvvetli. 3. Kısa kesilmiş dal.
|
| Ergenekon |
T. |
Erkek |
Dağın en yüksek noktası, doruğu.
|
| Evşen |
T. |
Erkek |
Eve mutluluk ve şenlik getiren kimse..
|
| Karayel |
T. |
Erkek |
Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
|
| Koçyiğit |
T. |
Erkek |
Yürekli, cesur, kahraman kimse.
|