| Emirhan |
T.+Ar. |
Erkek |
Bey.
|
| Ersan |
T. |
Erkek |
Yiğitliğiyle ad yapmış kimse.
|
| Gönç |
T. |
Erkek |
1. Zengin, varlıklı. 2. Şen, neşeli. 3. Yiğit, kuvvetli.
|
| Işınhan |
T. |
Erkek |
Yüzü ay gibi parlak hükümdar.
|
| Kesek |
T. |
Erkek |
1. Bel, çapa veya sabanın topraktan kaldırdığı iri parça. 2. Çimen yapmak için üzerindeki otuyla birlikte çıkarılmış çayır parçası.
|
| Oktüre |
T. |
Erkek |
Ok gibi hareketli dürüst kimse.
|
| Örs |
T. |
Erkek |
Üzerinde maden dövülen, çelik yüzeyli demir kütle.
|
| Sav |
T. |
Erkek |
1. Söz, haber, dedikodu. 2. İleri sürülerek savunulan düşünce. 3. Sağlam. 4. Şöhret, ün.
|
| Süalp |
T. |
Erkek |
Güçlü, yiğit asker.
|
| Taydemir |
T. |
Erkek |
Güçlü kuvvetli kimse.
|
| Topdemir |
T. |
Erkek |
Yuvarlak demir.
|
| Uçbay |
T. |
Erkek |
Son derece zengin olan kimse.
|
| Yandil |
Far. |
Erkek |
Gönül arkadaşı, sevgili.
|
| Abdülcevat |
Ar. |
Erkek |
Cömert olan Tanrı'nın kulu.
|
| Akburak |
T.+Ar. |
Erkek |
Hz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki temiz biniti.
|
| Artaç |
T.+Far. |
Erkek |
Temiz taç takınmış, güvenilir hükümdar.
|