Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Emirhan | T.+Ar. | Erkek | Bey. |
Ersan | T. | Erkek | Yiğitliğiyle ad yapmış kimse. |
Gönç | T. | Erkek | 1. Zengin, varlıklı. 2. Şen, neşeli. 3. Yiğit, kuvvetli. |
Işınhan | T. | Erkek | Yüzü ay gibi parlak hükümdar. |
Kesek | T. | Erkek | 1. Bel, çapa veya sabanın topraktan kaldırdığı iri parça. 2. Çimen yapmak için üzerindeki otuyla birlikte çıkarılmış çayır parçası. |
Oktüre | T. | Erkek | Ok gibi hareketli dürüst kimse. |
Örs | T. | Erkek | Üzerinde maden dövülen, çelik yüzeyli demir kütle. |
Sav | T. | Erkek | 1. Söz, haber, dedikodu. 2. İleri sürülerek savunulan düşünce. 3. Sağlam. 4. Şöhret, ün. |
Süalp | T. | Erkek | Güçlü, yiğit asker. |
Taydemir | T. | Erkek | Güçlü kuvvetli kimse. |
Topdemir | T. | Erkek | Yuvarlak demir. |
Uçbay | T. | Erkek | Son derece zengin olan kimse. |
Yandil | Far. | Erkek | Gönül arkadaşı, sevgili. |
Abdülcevat | Ar. | Erkek | Cömert olan Tanrı'nın kulu. |
Akburak | T.+Ar. | Erkek | Hz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki temiz biniti. |
Artaç | T.+Far. | Erkek | Temiz taç takınmış, güvenilir hükümdar. |