| Diriker |
T. |
Erkek |
Sağlıklı, canlı kimse.
|
| Eröz |
T. |
Erkek |
Özü erkek, yiğit olan kimse.
|
| Göktürk |
T. |
Erkek |
İslamlıktan önce Orta Asya da yaşamış bir Türk ulusu.
|
| Han |
T. |
Erkek |
1. Eski Türklerde kağana bağlı veya kendi başına buyruk, ikinci derecede bir devlet başkanı. 2. Osmanlı Padişahlarının adlarının sonuna getirilen san.
|
| Işınbay |
T. |
Erkek |
Ay gibi parlak yüzlü kimse.
|
| Kerman |
Far. |
Erkek |
bk. Kirman
|
| Kudayberdi |
T.+Far. |
Erkek |
Tanrı lutfetti, bağışladı" anlamında kullanılan mir ad.
|
| Mennan |
Ar. |
Erkek |
1. Çok ihsan eden, veren. 2. Tanrının adlarındandır.
|
| Oktay |
T. |
Erkek |
Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
|
| Örgen |
T. |
Erkek |
1. Organ. 2. İnce halat, urgan.
|
| Öztaylan |
T. |
Erkek |
İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
|
| Satuk |
T. |
Erkek |
bk. Satılmış
|
| Suzi |
Far. |
Erkek |
Yanan, tutuşan.
|
| Şınık |
T. |
Erkek |
Nazlı.
|
| Tayboğa |
T. |
Erkek |
Güçlü kuvvetli çocuk.
|
| Uçarer |
T. |
Erkek |
Çok sevinen kimse.
|