Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Diriker | T. | Erkek | Sağlıklı, canlı kimse. |
Eröz | T. | Erkek | Özü erkek, yiğit olan kimse. |
Göktürk | T. | Erkek | İslamlıktan önce Orta Asya da yaşamış bir Türk ulusu. |
Han | T. | Erkek | 1. Eski Türklerde kağana bağlı veya kendi başına buyruk, ikinci derecede bir devlet başkanı. 2. Osmanlı Padişahlarının adlarının sonuna getirilen san. |
Işınbay | T. | Erkek | Ay gibi parlak yüzlü kimse. |
Kerman | Far. | Erkek | bk. Kirman |
Kudayberdi | T.+Far. | Erkek | Tanrı lutfetti, bağışladı" anlamında kullanılan mir ad. |
Mennan | Ar. | Erkek | 1. Çok ihsan eden, veren. 2. Tanrının adlarındandır. |
Oktay | T. | Erkek | Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse. |
Örgen | T. | Erkek | 1. Organ. 2. İnce halat, urgan. |
Öztaylan | T. | Erkek | İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse. |
Satuk | T. | Erkek | bk. Satılmış |
Suzi | Far. | Erkek | Yanan, tutuşan. |
Şınık | T. | Erkek | Nazlı. |
Tayboğa | T. | Erkek | Güçlü kuvvetli çocuk. |
Uçarer | T. | Erkek | Çok sevinen kimse. |