| Tufan |
Ar. |
Erkek |
1. Nuh Peygamber zamanında yağan ve bütün dünyayı su altında bırakan şiddetli yağmur.2. Şiddetli yağmur.
|
| Abit |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kul.
|
| Beyda |
Ar. |
Erkek |
Sahra, çöl.
|
| Burak |
Ar. |
Erkek |
Hz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki biniti.
|
| Hatif |
Ar. |
Erkek |
1. Sesi işitilip kendisi görülmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen. 3. Gaipten seslenir gibi haber veren melek.
|
| Lâyık |
Ar. |
Erkek |
Uygun, değer, yakışır.
|
| Nabi |
Ar. |
Erkek |
1. Haberci, haber veren. 2. Yerden çıkıp fışkıran, kaynayan, akan. 3. Yüksek, yüce.
|
| Sabri |
Ar. |
Erkek |
Sabırlı, sabreden.
|
| Burç |
Ar. |
Erkek |
1. Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı.2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad.3. Ökse otu.
|
| Hatim |
Ar. |
Erkek |
1. Sona erdiren, bitiren. 2. Mühürleyen, mühürleyici. 3. Sonuncu.
|
| Lebip |
Ar. |
Erkek |
Akıllı, zeki, uyanık.
|
| Zeyneddin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ziyneti, süsü.
|
| Abraş |
Ar. |
Erkek |
1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
|
| Metin |
Ar. |
Erkek |
Sağlam, dayanıklı, güçlü.
|
| Zeynel |
Ar. |
Erkek |
bk. Zeynelabidin
|
| Hatip |
Ar. |
Erkek |
1. Güzel, düzgün. 2. Bir topluluk karşısında etkili konuşan kimse. 3. Camide hutbe okuyan kimse.
|