| Sâmân |
Far. |
Erkek |
1. Zenginlik. 2. Rahat, dinçlik. 3. Düzen.
|
| Hüdayi |
Far. |
Erkek |
bk. Hudayi
|
| Şehsüvar |
Far. |
Erkek |
bk. Şahsüvar
|
| Behram |
Far. |
Erkek |
1. Merih yıldızı. 2. Eski İran dininde yolcuları korumakla görevli olduğuna inanılan melek.
|
| Behzat |
Far. |
Erkek |
Soyu sopu temiz, doğuştan iyi, temiz kimse.
|
| Şehzade |
Far. |
Erkek |
Hükümdar oğlu.
|
| Senger |
Far. |
Erkek |
Siper, istihkâm.
|
| Bekâm |
Far. |
Erkek |
Amacına, isteğine kavuşmuş, erişmiş olan kimse.
|
| Hümayun |
Far. |
Erkek |
1. Kutlu, kutsal. 2. Padişaha özgü, hükümdarla ilgili.
|
| Gürgân |
Far. |
Erkek |
1. Kurtlar.2. Aksak Timur´un lakabı.
|
| Hüner |
Far. |
Erkek |
1. Beceri, marifet. 2. Ustalık.
|
| Hünkâr |
Far. |
Erkek |
Padişah, sultan, hükümdar.
|
| Cantez |
Far. |
Erkek |
Tez canlı, aceleci, hareketli kimse.
|
| Efgan |
Far. |
Erkek |
Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma.
|
| Efgen |
Far. |
Erkek |
Düşüren, yıkan, yıkıcı.
|
| Efgende |
Far. |
Erkek |
Yıkılmış, yıkık, düşürülmüş.
|