Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Deha | Ar. | Kız/Erkek | 1. İnsan zekâsının ulaşabileceği en yüksek aşama. 2. Dâhi. |
Devlet | Ar. | Kız/Erkek | 1. Büyük mutluluk. 2. Kut, talih. 3. Büyük aşama, orun, mevki. 4. Toprak bütünlüğü ve siyasal örgütü olan bir ulusun oluşturduğu hukuksal varlık. |
Devran | Ar. | Kız/Erkek | 1. Dünya, felek. 2. Zaman. 3. Talih, yazgı. |
Dicle | Ar. | Kız | 1. Ulu ırmak. 2. Anadolu'dan doğarak Irak'tan geçen, Fırat ile birleşerek Şattülarap adıyla Basra körfezine dökülen nehir. |
Dirayet | Ar. | Kız | Zekâ, bilgi; kavrayış. |
Duhan | Ar. | Kız | 1. Kur'an-ı Kerim'de bir sure adı. 2. Duman. |
Düri | Ar. | Kız | bk. Düriye |
Düriye | Ar. | Kız | İnci gibi parlayan, parlak. |
Ecmel | Ar. | Kız/Erkek | Çok güzel. |
Eda | Ar. | Kız | 1. Davranış, tavır. 2. Naz, işve. |
Edibe | Ar. | Kız | 1. Terbiyeli, saygılı, nazik kimse. 2. Edebiyatla ilgilenen kimse. |
Efdal | Ar. | Kız/Erkek | 1. Çok erdemli, çok faziletli. 2. En iyi, üstün. |
Eflâtun | Ar. | Kız/Erkek | Açık mor renk. |
Ehil | Ar. | Kız | 1. Sahip, malik. 2. Becerikli, yetenekli. 3. Bir yerde oturan. |
Elif | Ar. | Kız | 1. Arap alfabesinin ilk harfi. 2. İnce uzun boylu kız. 3. Alışmış, alışkın. |
Elife | Ar. | Kız | 1. İstenilen, alışılan şey. 2. Alışılmış, alışkın. |