| Yalvaç |
T. |
Erkek |
bk. Yalavaç
|
| Yamaç |
T. |
Erkek |
1. Dağın veya tepenin herhangi bir yanı. 2. Karşı. 3. Yan, yakın.
|
| Yaman |
T. |
Erkek |
1. Kötü, korkulan, şiddetli. 2. Cesur, güçlü. 3. Kurnaz, becerikli.
|
| Yamaner |
T. |
Erkek |
Cesur, güçlü kimse.
|
| Yamanöz |
T. |
Erkek |
Özü güçlü olan.
|
| Yamansoy |
T. |
Erkek |
Güçlü soydan gelen kimse.
|
| Yamantürk |
T. |
Erkek |
Güçlü Türk.
|
| Yamanyiğit |
T. |
Erkek |
Cesur, güçlü yiğit.
|
| Yamçı |
T. |
Erkek |
1. Sürücü. 2. Bir yüzü uzun tüylü, kalın yün dokumadan yağmurluk.
|
| Yanaç |
T. |
Erkek |
Yön, taraf.
|
| Yanal |
T. |
Erkek |
1. Yanda olan, yana düşen. 2. Alaca, değişik renkli. 3. Kırmızı, pembe. 4. Nehir yatağı.
|
| Yanar |
T. |
Erkek |
1. Parlayan, parıldayan. 2. Kaplıca. 3. Aralık ve ocak ayı.
|
| Yanbek |
T. |
Erkek |
Arkadaşları sağlam olan kimse.
|
| Yanbey |
T. |
Erkek |
Arkadaşı bey olan kimse.
|
| Yanık |
T. |
Erkek |
1. Yanmış olan. 2. Duygulu, dokunaklı. 3. Kavruk, gelişmemiş. 4. Âşık.
|
| Yanıker |
T. |
Erkek |
Âşık, vurgun kimse.
|