| Kınalp |
T. |
Erkek |
Kın-alp.
|
| Kınay |
T. |
Erkek |
Çok çalışan, etkin, faal.
|
| Kınayman |
T. |
Erkek |
Çalışkan, etkin kimse.
|
| Kınaytürk |
T. |
Erkek |
Çok çalışan, etkin, faal Türk.
|
| Kınel |
T. |
Erkek |
Çok çalışan, etkin, faal kimse.
|
| Kıner |
T. |
Erkek |
Çok çalışan, etkin, faal kimse.
|
| Kınık |
T. |
Erkek |
1. Kaynak, memba. 2. İstek, arzu, gayret. 3. Obur. 4. Oğuzların 24 boyundan biri.
|
| Kınıkaslan |
T. |
Erkek |
Gayretli, çabalayan kimse.
|
| Kınış |
T. |
Erkek |
İstek, arzu, heves.
|
| Kıraç |
T. |
Erkek |
Bitek olmayan, verimsiz veya sulanmayan yer.
|
| Kıralp |
T. |
Erkek |
Ak saçlı ve sakallı, yaşlı yiğit.
|
| Kıran |
T. |
Erkek |
1. Çevre, kıyı, kenar. 2. Ufuk. 3. Tepe, yamaç, bayır.
|
| Kıranalp |
T. |
Erkek |
Düşmanı bozguna uğratan yiğit.
|
| Kıraner |
T. |
Erkek |
Düşmani bozguna uğratan kimse.
|
| Kıray |
T. |
Erkek |
1. Genç, delikanlı. 2. Ürün vermeyen arazi. 3. Eşkıya, yol kesen.
|
| Kırbay |
T. |
Erkek |
Yaşlı, ak sakallı kimse.
|