Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Numan | Ar. | Erkek | 1. Kan. 2. Gelincik. |
Sabit | Ar. | Erkek | 1. Değişmeyen, kımıldamayan. 2. Kanıtlanmış, anlaşılmış. |
Tekbir | Ar. | Erkek | Allah büyüklüğünü hatırlama ve "Allahu ekber" deme. |
Tufan | Ar. | Erkek | 1. Nuh Peygamber zamanında yağan ve bütün dünyayı su altında bırakan şiddetli yağmur.2. Şiddetli yağmur. |
Abit | Ar. | Erkek | İbadet eden, tapan kul. |
Beyda | Ar. | Erkek | Sahra, çöl. |
Burak | Ar. | Erkek | Hz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki biniti. |
Hatif | Ar. | Erkek | 1. Sesi işitilip kendisi görülmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen. 3. Gaipten seslenir gibi haber veren melek. |
Lâyık | Ar. | Erkek | Uygun, değer, yakışır. |
Nur | Ar. | Kız/Erkek | 1. Aydınlık, ışık, parıltı. 2. Tanrısal bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık. 3. Kur´an-ı Kerim. |
Nabi | Ar. | Erkek | 1. Haberci, haber veren. 2. Yerden çıkıp fışkıran, kaynayan, akan. 3. Yüksek, yüce. |
Sabri | Ar. | Erkek | Sabırlı, sabreden. |
Burç | Ar. | Erkek | 1. Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı.2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad.3. Ökse otu. |
Hatim | Ar. | Erkek | 1. Sona erdiren, bitiren. 2. Mühürleyen, mühürleyici. 3. Sonuncu. |
Lebip | Ar. | Erkek | Akıllı, zeki, uyanık. |
Zeyneddin | Ar. | Erkek | Dinin ziyneti, süsü. |