| Dilman |
T. |
Kız |
bk. Dilmen.
|
| Dilmaç |
T. |
Erkek |
Çevirmen, tercüman.
|
| Dilhuş |
Far. |
Kız |
Gönlü hoş, yüreği rahat.
|
| Dilhun |
Far. |
Kız |
İçi kan ağlayan.
|
| Dilhayat |
Ar.+Far. |
Kız |
Gönül canlılığı.
|
| Dilhan |
Far. |
Kız |
Gönülden söyleyen, içten konuşan kimse.
|
| Dilge |
T. |
Kız/Erkek |
Güzel konuşan, hoşsohbet kimse.
|
| Dilfiruz |
Far. |
Kız |
Gönle ferahlık veren, sevindiren.
|
| Dilfigâr |
Far. |
Kız |
Gönlü yaralı olan, âşık.
|
| Dilfeza |
Far. |
Kız |
Gönlü genişleten, gönlü artıran.
|
| Dilferah |
Far. |
Kız |
Gönlü ferah, sevinçli.
|
| Dilercan |
T.+Far. |
Erkek |
İsteyen, dilekte bulunan, dileyen kimse.
|
| Diler |
T. |
Kız/Erkek |
İsteyen, dilekte bulunan, dileyen.
|
| Dilemre |
T. |
Erkek |
Ana diline tutkun, dilini çok seven kimse.
|
| Dilem |
T.+Far. |
Kız |
Gönül ilacı.
|
| Dilek |
T. |
Kız |
Dilenen, istenen şey.
|