| Ağahan |
T. |
Erkek |
Hükümdar gibi yüce olan kimse.
|
| Ağabay |
T. |
Erkek |
Zengin kimse.
|
| Ağa |
T. |
Erkek |
1. Kırlık kesimde geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse. 2. Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen san. 3. Ağabey, büyük kardeş. 4. Yardım eden, cömert kimse. 5. Okuryazar olmayan yaşlıca kişilerin adlarıyla birlikte kullanılan san. 6. Osmanlı İmparatorluğu´nda bazı kuruluşları başında bulunanlara verilen resmî san.
|
| Afşin |
T. |
Erkek |
1. Zırh 2. Silah.
|
| Afşar |
T. |
Erkek |
1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan. 3. Uyumlu, yumuşak başlı. 4. Bir şeyin zıddı, aksi.
|
| Afacan |
T. |
Erkek |
Zeki ve yaramaz çocuk.
|
| Adsoy |
T. |
Erkek |
Ad ve soy sözlerinden oluşmuş bir ad.
|
| Adsız |
T. |
Erkek |
Ünsüz, tanınmamış, adı duyulmamış kimse.
|
| Adlığ |
T. |
Erkek |
Ünlü, tanınmış kişi.
|
| Adlı |
T. |
Erkek |
Ünlü, tanınmış kişi.
|
| Adlan |
T. |
Erkek |
Adınla ün kazan, şöhret sahibi ol anlamında bir ad.
|
| Adıyaman |
T. |
Erkek |
Güçlü, becerikli, beğenilen kişi.
|
| Adıyahşi |
T. |
Erkek |
Adı güzel.
|
| Adıvar |
T. |
Erkek |
Adı var, adı var olan.
|
| Adısanlı |
T. |
Erkek |
Ünlü, tanınmış kişi.
|
| Adın |
T. |
Erkek |
1. Yabancı. 2. Başka, başkaca.
|