| Kökel |
T. |
Erkek |
Kök-el.
|
| Köken |
T. |
Erkek |
1. Bir şeyin çıktığı dayandığı temel, biçim, neden veya yer. 2. Kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 3. Soy, asıl, ata.
|
| Köker |
T. |
Erkek |
Köklü soydan gelen kimse.
|
| Köklem |
T. |
Erkek |
İlkbahar
|
| Köklü |
T. |
Erkek |
1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.
|
| Köksal |
T. |
Kız/Erkek |
"Kökünü derinlemesine sal, soyun genişlesin" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Köksan |
T. |
Erkek |
Tanınmış, ünlü ad.
|
| Köksoy |
T. |
Erkek |
Tanınmış, ünlü soydan gelen kimse.
|
| Köksu |
T. |
Erkek |
Aslı, soyu su gibi temiz ve saf olan.
|
| Köksür |
T. |
Erkek |
"Soyun genişlesin" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Kökşin |
T. |
Erkek |
1. Gök renginde. 2. Yaşlı, koca.
|
| Köktan |
T. |
Erkek |
bk. Kökten
|
| Köktaş |
T. |
Erkek |
Aynı soydan gelenlerden her biri.
|
| Köktay |
T. |
Erkek |
Soylu bir aileden gelen kimse.
|
| Kökten |
T. |
Erkek |
1. Köklü, yüzeyde kalmayan, derine inen. 2. Soylu.
|
| Köktürk |
T. |
Erkek |
Tarihteki ilk Türk devleti.
|