| Seyit |
Ar. |
Erkek |
1. Bir topluluğun ileri gelen kişisi. 2. Hz. Muhammed´in soyundan olan kimse.
|
| Seylân |
Ar. |
Kız/Erkek |
Akma, akış.
|
| Seyran |
Ar. |
Kız/Erkek |
Gezme, bakıp seyretme.
|
| Seyyal |
Ar. |
Kız |
Akıcı, akan, akışkan.
|
| Seyyare |
Ar. |
Kız |
1. Gezegen. 2. Kervan, kafile.
|
| Seyyide |
Ar. |
Kız |
Saygın, muhterem kadın.
|
| Sıddık |
Ar. |
Erkek |
Hiç yalan söylemeyen, doğru konuşan, sözünün eri.
|
| Sıddıka |
Ar. |
Kız |
1. Çok doğru, yalan söylemeyen. 2. Hz. Ayşenin lakabı. 3. Hz. Meryemin lakabı.
|
| Sıdıka |
Ar. |
Kız |
bk. Sıddıka
|
| Sıdkı |
Ar. |
Erkek |
İçi, yüreği temiz, doğru kimse.
|
| Sıdkıye |
Ar. |
Kız |
İçi, yüreği temiz, doğru kimse.
|
| Sıla |
Ar. |
Kız/Erkek |
Doğup büyüdüğü yere gidip ayrı kaldığı yakınlarına kavuşma.
|
| Sırat |
Ar. |
Erkek |
1. Yol. 2. Cehennemin üzerinde kurulmuş olduğuna inanılan dar ve geçilmesi güç köprü.
|
| Sırrı |
Ar. |
Erkek |
Sır saklamasını bilen kimse.
|
| Sırriye |
Ar. |
Kız |
Sır saklamasını bilen kimse.
|
| Sıtkı |
Ar. |
Erkek |
bk. Sıdkı
|