| Özbal |
T. |
Kız/Erkek |
Balın özü gibi tatlı olan kimse.
|
| Özbek |
T. |
Kız/Erkek |
1. Güçlü, cesur, korkusuz kimse. 2. Orta Asyada yaşayan bir Türk boyu ve bu boydan gelen kimse.
|
| Özben |
T. |
Kız/Erkek |
"Gerçekten ben" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özbil |
T. |
Kız/Erkek |
"Özünü bil, aslını tanı" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Özbilek |
T. |
Kız/Erkek |
Bileği güçlü olan kimse.
|
| Özbilen |
T. |
Kız/Erkek |
Özünü bilen, kendisini tanıyan kimse.
|
| Özbilge |
T. |
Kız/Erkek |
Gerçekten bilgili olan kimse.
|
| Özbilir |
T. |
Kız/Erkek |
Kendini bilen kimse.
|
| Özcan |
T.+Far. |
Kız/Erkek |
Gerçekten dost olan kimse.
|
| Özdal |
T. |
Kız/Erkek |
Özü dal gibi nazik ve zarif oaln kimse.
|
| Özden |
T. |
Kız/Erkek |
1. Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse. 2. Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu.
|
| Özdener |
T. |
Kız/Erkek |
Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse.
|
| Özdeş |
T. |
Kız/Erkek |
Her türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan.
|
| Özdilek |
T. |
Kız/Erkek |
Candan dilenen dilek.
|
| Özel |
T. |
Kız/Erkek |
1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
|
| Özen |
T. |
Kız/Erkek |
1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.
|