| Vehip |
Ar. |
Erkek |
Bağışlama, bağış, vergi.
|
| Vekil |
Ar. |
Erkek |
Birinin, işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse.
|
| Velet |
Ar. |
Erkek |
Oğul, çocuk.
|
| Veli |
Ar. |
Erkek |
1. Sahip. 2. Ermiş, eren. 3. Bir çocuğun her türlü durumundan sorumlu olan kimse.
|
| Velican |
Ar.+Far. |
Erkek |
Can sahibi, canlı.
|
| Velit |
Ar. |
Erkek |
1. Yeni doğmuş çocuk. 2. Kul, köle. 3. Erkek çocuk.
|
| Veliyullah |
Ar. |
Erkek |
Ermiş kimse, Tanrının sevgili kulu.
|
| Veliyüddin |
Ar. |
Erkek |
Dindar, dinine sımsıkı bağlı kimse.
|
| Veral |
T. |
Erkek |
"Ver ve al" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Verdî |
Ar. |
Erkek |
Güle ait, gül ile ilgili.
|
| Vergi |
T. |
Erkek |
Bir kimsenin doğuştan sahip olduğu iyi nitelik.
|
| Vergili |
T. |
Erkek |
Eli açık, cömert.
|
| Vergin |
T. |
Erkek |
Verici, özverili kimse.
|
| Verim |
T. |
Erkek |
Ortaya çıkan, beklenilen, istenilen sonuç.
|
| Verşan |
T.+Ar. |
Erkek |
"Çevreye şan ver, ünlen, ünlü ol" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Vesamet |
Ar. |
Kız/Erkek |
Güzellik, güzel olma, güzel yüzlü olma.
|