| Ruhi |
Ar. |
Erkek |
Ruhsal, ruhla ilgili.
|
| Ruhittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ruhu, özü.
|
| Ruhsat |
Ar. |
Kız/Erkek |
İzin, müsaade.
|
| Ruhşan |
Ar. |
Erkek |
Yüce, üstün, şanlı ruh.
|
| Ruhullah |
Ar. |
Erkek |
İsa Peygamber.
|
| Rüçhan |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Üstünlük, üstün olma. 2. Üstün tutma.
|
| Rüknettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin temel direği.
|
| Rükni |
Ar. |
Erkek |
bk. Rüknü
|
| Rüknü |
Ar. |
Erkek |
1. Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse.
|
| Rüsuhi |
Ar. |
Erkek |
1. Sağlam, güçlü. 2. Becerikli, yetenekli.
|
| Rüştü |
Ar. |
Erkek |
1. Doğru yolda olan kimse. 2. Akıllı, ergin.
|
| Saadettin |
Ar. |
Erkek |
1. Dinin mutluluğu.2. Dini uğurlu, kutlu kılan.
|
| Saba |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Gün doğusundan esen hafif rüzgâr. 2. Musikide bir makam.
|
| Sabah |
Ar. |
Kız/Erkek |
Gündüzün ilk saatleri, günün başlangıcı.
|
| Sabahattin |
Ar. |
Erkek |
Dinin güzelliği.
|
| Sabbar |
Ar. |
Kız/Erkek |
Çok sabırlı.
|