| Abdülkerim |
Ar. |
Erkek |
Kerem sahibi, cömert, ulu olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüllâtif |
Ar. |
Erkek |
Bağışta bulunan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülmecit |
Ar. |
Erkek |
Şan ve şeref sahibi, ulu olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülmelik |
Ar. |
Erkek |
Evrene hükümdar olan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülmennan |
Ar. |
Erkek |
Lütuf ve ihsan sahibi olan Tanrı'nını kulu
|
| Abdülmetin |
Ar. |
Erkek |
Sonsuz sağlamlığa, dayanıklılığa, güce sahip olan Tanrı'nın kulu
|
| Abdülnasır |
Ar. |
Erkek |
Yardımcı olan, yardım eden Tanrı'nın kulu
|
| Abdülvahap |
Ar. |
Erkek |
İhsanı bol olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdülvahit |
Ar. |
Erkek |
Tek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürrahim |
Ar. |
Erkek |
Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürrauf |
Ar. |
Erkek |
Çok merhamet eden, esirgeyen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürreşit |
Ar. |
Erkek |
Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu.
|
| Abdürrezzak |
Ar. |
Erkek |
Tüm yaratıklara rızkını veren Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssamet |
Ar. |
Erkek |
Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssami |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi duyan, yüce Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüsselâm |
Ar. |
Erkek |
Barışçı olan Tanrı'nın kulu.
|