| Özkutay |
T. |
Erkek |
Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan kimse.
|
| Regaip |
Ar. |
Erkek |
1. Çok istek gören, beğenilen. 2. Armağanlar. 3. İstekler, arzular.
|
| Tardu |
T. |
Erkek |
Armağan, hediye.
|
| Toğay |
T. |
Erkek |
bk. Doğay
|
| Türek |
T. |
Erkek |
Tepeliklerin ortasındaki çıkıntı.
|
| Uztay |
T. |
Erkek |
Yetenekli, becerikli kimse.
|
| Yağmurca |
T. |
Erkek |
1. Bir tür geyik. 2. Dağ keçisi.
|
| Yurdal |
T. |
Erkek |
"Kendine yurt edin" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Alan |
T. |
Erkek |
1. Düz, açık ve geniş yer, meydan, saha. 2. Orman içinde düz ve ağaçsız yer.3. Ülke alan, fetheden, fatih.
|
| Arıboğa |
T. |
Erkek |
Çalışkan kimse.
|
| Aycihan |
T.+Far. |
Erkek |
Dünyayı aydınlatan ay.
|
| Benam |
Far. |
Erkek |
1. Namlı, ünlü, meşhur. 2. Güzel, iyi.3. Az bulunan.
|
| Boğatimur |
T. |
Erkek |
Güçlü, kuvvetli.
|
| Celâl |
Ar. |
Erkek |
Yücelik, ululuk, değer.
|
| Çığıl |
T. |
Erkek |
1. Çakıl ve taş yığını. 2. Kalabalık. 3. İri saman.
|
| Eke |
T. |
Erkek |
1. Bilgili, deneyli, olgun, yetişkin. 2. Kurnaz, açıkgöz kimse. 3. Bilmiş çocuk. 4. Dâhi.
|