Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Özkutay | T. | Erkek | Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan kimse. |
Regaip | Ar. | Erkek | 1. Çok istek gören, beğenilen. 2. Armağanlar. 3. İstekler, arzular. |
Tardu | T. | Erkek | Armağan, hediye. |
Toğay | T. | Erkek | bk. Doğay |
Türek | T. | Erkek | Tepeliklerin ortasındaki çıkıntı. |
Uztay | T. | Erkek | Yetenekli, becerikli kimse. |
Yağmurca | T. | Erkek | 1. Bir tür geyik. 2. Dağ keçisi. |
Yurdal | T. | Erkek | "Kendine yurt edin" anlamında kullanılan bir ad. |
Alan | T. | Erkek | 1. Düz, açık ve geniş yer, meydan, saha. 2. Orman içinde düz ve ağaçsız yer.3. Ülke alan, fetheden, fatih. |
Arıboğa | T. | Erkek | Çalışkan kimse. |
Aycihan | T.+Far. | Erkek | Dünyayı aydınlatan ay. |
Benam | Far. | Erkek | 1. Namlı, ünlü, meşhur. 2. Güzel, iyi.3. Az bulunan. |
Boğatimur | T. | Erkek | Güçlü, kuvvetli. |
Celâl | Ar. | Erkek | Yücelik, ululuk, değer. |
Çığıl | T. | Erkek | 1. Çakıl ve taş yığını. 2. Kalabalık. 3. İri saman. |
Eke | T. | Erkek | 1. Bilgili, deneyli, olgun, yetişkin. 2. Kurnaz, açıkgöz kimse. 3. Bilmiş çocuk. 4. Dâhi. |