| Efendi |
Yun. |
Erkek |
1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.
|
| Ergüner |
T. |
Erkek |
Yumuşak huylu, uysal erkek.
|
| Gürhan |
T. |
Erkek |
Bolluk içindeki güçlü han.
|
| Hünkâr |
Far. |
Erkek |
Padişah, sultan, hükümdar.
|
| Kavçın |
T. |
Erkek |
Konuk, misafir.
|
| Koramaz |
T. |
Erkek |
Kimseyi beğenmeyen, mağrur kimse.
|
| Medayin |
Ar. |
Erkek |
Şehirler, kentler.
|
| Muslihiddin |
Ar. |
Erkek |
Dini iyileştiren, düzelten, ıslah eden.
|
| Nefer |
Ar. |
Erkek |
1. Bir adam, tek kişi. 2. Er, asker.
|
| Ogeday |
Moğ. |
Erkek |
bk. Ögeday
|
| Öğmen |
T. |
Erkek |
Harman.
|
| Özinal |
T. |
Erkek |
Gerçek arkadaş, dostolan kimse.
|
| Soylubey |
T. |
Erkek |
İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
|
| Şekûr |
Ar. |
Erkek |
Çok şükreden.
|
| Tantürk |
T. |
Erkek |
Tan ışığı gibi çevresini aydınlatan Türk.
|
| Tınal |
T. |
Erkek |
"Soluk al, yaşamını sürdür" anlamında kullanılan bir ad.
|