| İlcan |
T.+Far. |
Erkek |
Memleketin sevimlisi.
|
| Kanun |
Ar. |
Erkek |
1. Yasa. 2. Geçerli olan kural.
|
| Kızgınbey |
T. |
Erkek |
Öfkeli, kızmış bey.
|
| Meymun |
Ar. |
Erkek |
Uğurlu, bereketli, kutlu.
|
| Onuğ |
T. |
Erkek |
bk. Onuk
|
| Özberk |
T. |
Erkek |
Özü güçlü kimse.
|
| Sıddık |
Ar. |
Erkek |
Hiç yalan söylemeyen, doğru konuşan, sözünün eri.
|
| Talaykan |
T.+Moğ. |
Erkek |
Denizci bir sydan gelen kimse.
|
| Tekiş |
T. |
Erkek |
1. Her şeyin sonu, bitimi. 2. Boynuzsuz keçi.
|
| Tuğser |
T. |
Erkek |
Baştuğ.
|
| Uludağ |
T. |
Erkek |
Dağlar kadar yüce, erdemli olan kimse.
|
| Üzer |
T. |
Erkek |
1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. 4. Can sıkıcı, üzücü.
|
| Acaröz |
T. |
Erkek |
Özünde yiğitlik, cesaret, doğruluk, beceriklilik nitelikleri taşıyan kimse.
|
| Akı |
T. |
Erkek |
Cömert kişi.
|
| Alsancak |
T. |
Erkek |
Türk bayrağı.
|
| Aşkıner |
T. |
Erkek |
Benzerlerinden üstün olan kimse.
|